ภาพยนตร์เรื่องนี้เล่าถึง เรื่องราวของยูโกะ โมริงุจิ ครูสาวของนักเรียนมัธยมต้นแห่งหนึ่ง ในวันสุดท้ายของเทอมเธอได้กล่าวในคาบโฮมรูมเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะพูดถึง การตายของลูกสาวเธอที่ผ่านมา เธอยืนพูดพร้อมเล่าเหตุการณ์ต่าง ๆ ระบุว่าคนร้ายคือใคร แฉพวกเขาในห้องเรียน และแก้แค้นพวกเขาในห้องเรียนโดยใช้เวลาทั้งหมด 30 นาที

แต่เดี๋ยว เรื่องที่เล่ามาข้างต้นพอจะยืดเป็นหนังได้ทั้งเรื่องเลยไม่ใช่หรือ เรื่องราวของครูสาวกับนักเรียนนิสัยเลว เราจะปูพื้นมันด้วยความขัดแย้งของตัวละครในห้องเรียนและอาจารย์ ค่อย ๆ เปิดเผยเรื่องราวที่น่าสงสัยของนักเรียนแต่ละคน ก่อนที่จะเกิดคดีฆาตกรรมในช่วงก่อนกลางเรื่อง ตำรวจตัดสินว่าเป็นอุบัติเหตุ ก่อนที่เธอตัดสินใจที่จะหาข้อมูลและรู้ตัวว่าใครคือคนร้าย แต่เนื่องจากกฏหมายเยาวชน เธอจึงลงมือแก้แค้นผู้ต้องสงสัยด้วยตัวเอง ก่อนที่จะเคลื่อนที่ไปสู่ตอนจบที่จะเป็นอย่างไรก็ว่ากันไป นั่นเป็นสิ่งที่หนังทั่วไปควรจะเป็นและที่ผ่านมาคือเรื่องย่อของหนังเรื่อง นี้ที่เราได้ยินกันบ่อย ๆ

อย่างไรก็ตาม หากเราได้ลองดูแล้วก็จะพบได้ว่าหนังเรื่องนี้มันไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิด เลยแม้แต่น้อย การแก้แค้นของยูโกะเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมดเท่านั้นและ นั่นก็เป็นสิ่งที่ทำให้หนังเรื่องนี้พิเศษและต่างจากหนังเรื่องอื่นทั่ว ๆ ไป

หนังเกือบทั้งหมดเล่าเรื่องเกี่ยวกับเหตุการณ์หลังแก้แค้นทำให้เราย่อมเห็นอะไรมากขึ้น อาจจะเรียกได้ว่าเราเข้าใจตัวละครแทบทุกตัว พวกเขาไม่ใช่ตัวละครแบบเหมารวม (stereotype) แต่กลับมีความลึกและเหตุผลของการกระทำที่บางครั้งเราก็คาดไม่ถึง เราถึงได้เชยชมกับบทต้นฉบับว่ามันช่างแข็งแกร่งและทุกอย่างมันก็เชื่อมโยงกันตามแบบฉบับชองนิยายที่ว่าไม่มีการกระทำใด ๆ ที่เป็นเรื่องสูญเปล่า เช่นเดียวกับหนังเรื่องนี้จนทำให้บางครั้งมันหลีกหนีการที่ต้องเล่าฉากซ้ำ ๆ ไม่ได้ แต่น่าประทับใจที่หลายครั้งผู้กำกับอย่าง นากาชิม่าใช้วิธีการและลูกเล่นที่เค้าถนัดเล่าเหตุการณ์ให้ไม่ซ้ำซากและน่าเบื่อจนเกินไป

พล็อตเรื่องแปลกแหวกแนวดี ไว้ต้องหามาดูให้ได้